Het was de bedoeling een spookgestalte van een performance te maken. Op 8 mei 2011 hebben we in de kelder van het Nekkerspoel station met Club Moral opgetreden voor een beperkt publiek. Van de verschillende nummers die we speelden bleek Bodies het enige dat echt aansloot bij de Genius Loci. Het nummer gaat over het onverzadigbare wat lichamen betreft.
In WWII werd het station Nekkerspoel gebruikt om vanaf daar mensen naar concentratiekampen te voeren.
De tegencultuur delft in wat graag verzwegen wordt, weggemoffeld. Het onreine, onrijpe, vettige, vieze en vlezige van wat er zoal aan gedachtengoed kan ontstaan als de lichamen de remmen vastzetten, die daarna dan volgens spontane, legale en andere strategieën loskomen.
Zo'n installatie ter plekke maken is een confrontatie, ook lijfelijk getrek en geduw met de stoffelijke realiteit van de gekozen locatie maar ook met de Genius Loci. Met de verdraagzaamheid van de plek, maar ook met de verschillende oplossingen die in vorige generaties op de proppen kwamen, en stenen, ruimtelijke en dus ook inhoudelijk residu hebben achtergelaten.
Ik heb de ruimte bewust opgezadeld met een nieuw gegeven, volgepropt met een set van kleine werkelijkheden: zoals een performende groep mensen van een bepaald pluimage. Een bijeenkomst van organisatoren, muzikanten, opnamecrew en genodigden. Een afspraak gemaakt op tijdstip en plaats, nummers op basis van inhoud en muzikale impact uitgekozen en ter plaatse uitgeprobeerd. Daarna de opgave van beeldkeuze en intense strijd van de montage met de weerloosheid van het materiaal maar ook dwingende valkuilen van beeldhistoriek, het verraderlijke aspect en arbitrariteit in beslissen en keuzes maken met aanverwanten zoals het déjà vu beeld, verveling en gratuite inspiratie. Dan het stadium van de installatie, nieuwe lichamen om mee te werken, maar ook natuurfenomenen, technische beperkingen, het hier en nu van het nieuwe en ter plaatse ontstane. Wat dan weer van heel diep in contact kwam met de veetransporten waarvoor de plek werd gebouwd, maar waar later mensen werden bijeengedreven om geneutraliseerd te worden als wezens. Alles gebeurt na elkaar en van elkaar weg maar ook altijd tegelijkertijd. Niets wat ooit gebeurd is verdwijnt, of het herhaalt zichzelf.
AMVK 23.8.2011
For the video installation 'Bodies', Anne-Mie Van Kerckhoven creates a mise-en-scène through the setting of a subterranean chamber. In this cave-like atmosphere the artist has video recorded a live performance with the Antwerp noise band Club Moral, which will be replayed in the exact location that it was originally recorded. Sound and architecture combine in this work to create an intense experience of dream-like, futuristic enactments.
Anne-Mie Van Kerckhoven works in drawing, computer graphics, video and performance. Text features alongside images, underlining, like song lyrics, the message of Van Kerckhoven's proud, sometimes exhibitionist female figures. Music plays an important role in her creative production in parallel to her visual output. Founded by Van Kerckhoven and Danny Devos, Club Moral focuses on the presentation of art and live events. Currently, Club Moral plays with Van Kerckhoven on electronics, Devos on vocals, Mauro Pawlowski on drums and Aldo Struyf on bass.